Leonard Fink: Christopher Street'i Fotoğraflamak

Charley bir bilardo masasının üzerinde oturuyor, saçları kusursuz bir şekilde geriye doğru taranmış ve pozu kasıtlı olarak rahat. Bir elinde bira, diğerinde bir deri ceket tutuyor. Pencereden sızan ışık onu kalabalık bardan ayırıyor ve mekan dışarıdaki düz dünyaya ne kadar açık olsa da duvarlar erotik sanat ve deri amblemlerle süslü. Tavandan sarkan dağınık balonlar, bir partinin ya yeni bittiğini ya da yakın olduğunu gösteriyor. Bu, Ramrod'un içindeki Charley; 1960'lar ve 70'ler boyunca New York'ta yaşayan queer bireylerin günlük yaşamlarını belgeleyen Christopher Street'li Leonard Fink tarafından çekilen binlerce fotoğraftan biri.

Stonewall isyanlarını takip eden haftalar ve aylarda Christopher Street, radikal bir aktivizm kovanıydı. 28 Haziran 1969'daki olaylardan esinlenerek New York'un dört bir yanından queer insanlar sokaklara döküldü; örgütlemek, kampanya yapmak ve protesto etmek. Bu dönemde Gay Kurtuluş Cephesi gibi gruplar kuruldu ve taban aktivizmi giderek daha militan hale geldi. Açıktı, Queer insanlar bıkmıştı.

Eşitlik isteyenler bunu hiçbir şekilde hemen elde edemediler ve New York'taki gay barlara ve kulüplere baskınlar, New York'taki olaylardan çok sonra devam etti. Stonewall Inn. Ama bir değişiklik oldu, insanlar dikkat etmeye başladı ve bu daha bariz bir isyan biçimine yol açtı; Bir yıl sonra, Stonewall isyanlarının yıldönümünde New York, ABD tarihindeki ilk eşcinsel onur yürüyüşünü gördü.

Ancak polis vahşetinin, işyeri ayrımcılığının ve cinayetin queerler için tehdit oluşturduğu bir dönemde, bu dönemi belgeleyen fotoğrafların çoğu, toplumun kıyısında yaşayanlar için sert, üzücü ve zor bir gerçeği gösteriyor.

Leonard Fink şehrin ulaşım departmanı için çalıştı, hevesli bir amatör fotoğrafçıydı ve gelirinin çoğunu fotoğrafçılık malzemelerine harcamayı seçti. içinde yaşadı West Village ve iyi bilinen ve canlı bir karakterdi, sıklıkla paten giydiği ve şortu kestiği, her zaman boynunda bir kamera olduğu görüldü. Bununla birlikte, fotoğrafçılığı özel bir tutkuydu, Fink fotoğraflarını asla sergilemedi ve seçkin bir arkadaş grubuna sadece bir avuç baskı verdi.

Fink'in fotoğraflarının güzelliği onun yabancı olmamasından kaynaklanıyor. Niyeti "keyifsiz" ve "müstehcen" insanları fotoğraflamak değildi; West Village'daki topluluğun bir parçasıydı, hatta "Christopher Caddesi'nin resmi olmayan belediye başkanı" lakabını bile kazanmıştı. Fink'in fotoğraflarının gerçekliği çarpıcı biçimde açık. Erkekleri öpüşürken, yürürken, güneşlenirken ve dans ederken gösteriyorlar. Bu dönemi yansıtan çoğu sanat ve fotoğraf sanatının aksine, Leonard Fink'in fotoğraflarındaki adamlar ezilen ve mücadele eden kişiler değil.

Fink'in çalışmalarının çoğu, queer topluluğu için popüler bir seyir ve sosyal alan olan West Street'teki iskelelere odaklandı. Yüksek düzeyde maruz kalan fotoğraflar, erkek bedenleriyle dolu, rahat bir sohbette yatan ve oturan iskeleleri gösteriyor. Diğerleri, polis tuzağı ve taciz ortamında seyir etmeye çalışan temkinli bireyleri tasvir ediyor. Fink, fotoğrafını çektiği topluluğun bir parçası olarak ve çalışmalarını kendi taş duvar sonrası queer deneyimini simgeleyen bir alana odaklayarak, eşcinsel özgürlük hareketinin merkezindekiler için günlük yaşamın bolluğunu resmetti. Hatta sevinç ve coşku anlarını yakalamayı başarıyor.

Fink, 1993 yılında AIDS'e bağlı komplikasyonlar nedeniyle öldü; fotoğraflarını hiçbir zaman göstermedi ve sanatsal yeteneği büyük ölçüde bilinmiyordu. 2021'de Lezbiyen, Gey, Biseksüel ve Transeksüel Topluluk Merkezi, Fink'in eşcinsel kurtuluş hareketi sırasındaki yaşamın benzersiz ve özgün tasvirini ölümsüzleştirecek çevrimiçi bir sergi için onun birçok parçasını, fotoğraflar etrafındaki bilgi ve bağlamla birlikte bir araya getirdi. Fink diğerlerinin çoğunun yakalayamadığını yakaladı. ABD tarihinin en hızlı sosyal değişimlerinden birinin merkezindeki konumu, LGBTQ+ hakları mücadelesinde devrim yaratacak insanların daha derin ve daha insani hikayesini anlatan bir fotoğraf portföyü yarattı.